Turek w gotowości.

Wracając dziś z pracy, jak zawsze raczyłam się latami '80 w radiu VOX. 
Nagle, na środku, prawie autostrady, prawie trasy szybkiego ruchu, wyłania się niewiasta z brystolem i  wymalowanym ma czarno napisem WROCŁAW. 

Zatrzymałam się, myśląc, iż owa niewiasta na pewno zmarzła i potrzebuje pomocy. 
A kto, jak nie ja, jest skory pierwszej pomocy niewiastom?
Ochoczo ruszyłam. 
Na wstecznym.
Pod prąd.

Żyję, dojechałam cała. 
Podrzuciłam niewiastę na wylotówkę na Wrocław i tak zajęta rozmową, nie zwróciłam uwagi, że za mną nadjechał inny samochód. Niewiasta wypakowała się z mojego małego czołgu, na końcu wręczyłam jej banana, który został mi od śniadania. Taka bananowa komitywa jajnikowa.
Trochę zmaltretowany, ale niewiasta się bardzo ucieszyła. Podałam jej brystol z napisem WROCŁAW i okazuje się, że ni to umyślnie, ni to nieświadomie, zatrzymałam jej transport prosto do samego Wrocka! 

I tak pożegnałam niewiastę z bananem z biedronki.

Niewiasta charakteryzowała się szeroka wiedzą geograficzną, etnologiczną oraz cechowała się wysokimi umiejętnościami przetrwania w trudnych warunkach. Od lat licealnych bowiem uprawia AUTOSTOPING po krajach europy.

Wśród kilku historyji, jakie miała okazje mi opowiedzieć, znajdowała się opowieść o Turku. 
Turek był kierowcą tzw. tira. 
Zabrał kolegę niewiasty stopem, gdzieś w głąb europy zachodniej. Bajer polegał na tym, że Turek, jak i kolega jechali w tym samym kierunku, lecz Turek musiał zrobić obowiązkową pauzę. Dogadali się, to na migi, to w języku starożytnych Indian, że kolega poczeka z kierowcą, rozbije posłanie do spania przed pojazdem. 
Tak też zrobił. 
Ułożył się do snu, na ziemi, przed wielkim tirem i nawet zasnął. Aż usłyszał jakieś szelesty. Niby śpi na ziemi, w szczelnym śpiworze, a coś się na niego pcha! Po chwili, oczy gdy oczy nabierały ostrości, dojrzał, że Turek jest obok niego.
Nagi!
W "gotowości".

Niestety zakończenia tej historii się nie dowiedziałam... czy ktoś oberwał, czy żyli długo i szczęśliwie.

Podziwiam tę młodą niewiastę. Pełen szacun za odwagę.

Ja wolę pozostać przy swojej Lepszej Połówce!

Szczekolada.

Gdzie się nie obejrzę widzę same otyłe dzieci.

Normalnie jakieś pokolenie hłamburgera i coli z biedry.

Nie dość, że ledwo się toczy, a ma zaledwie około 6 lat, a już ojciec biegnie
z ciepłym psem, którego specyficzna woń roztacza się dookoła, by zatkać dzioba swojej wrzeszczącej ptaszynie…  no ludzie miejcie litość nad swoim potomstwem…

Między innymi pod hasłem „śmieci” spędziłam swój pierwszy w życiu dwutygodniowy urlop.

Wszędzie śmieci, wszędzie śmieciowe jedzenie i otyłe dzieciory.

I biedrona… już nigdy nie będzie taka sama… polak, specjalnie pisany małą literą, niestety… kolejny raz wcisnął swoje niemyte racice w skarpety i sandały. Sklep wyglądał, jakby szarańcza z ostrymi pazurami przewinęła się zostawiając za sobą zgliszcza i ruinę. Brak szacunku i poszanowania dla czyjejś pracy.

Ale żeby tylko nie narzekać, muszę powiedzieć, że odpoczęłam. W zasadzie odpoczęłyśmy wspólnie z Lepszą Połówką! W końcu od tego jest urlop. 

I nawet zapragnęłam powiększyć sobie dotychczasowy tatuaż. 

A z pamiątek prócz wyciągu z konta, wchłoniętych dwóch pozycji czytelniczych zostaje jeszcze SZCZEKOLADA!
Goooooootowana, gorąca kuuukuuurydza, orzeszki w karmelu, rogale szczekoladą!